Thursday, March 11, 2010

ပဲရစ္ကို တူးေဖာ္ၿခင္း


ပဲရစ္ကို ေရာက္ခဲ႔သည္မွာ သံုးရက္တာ ၾကာခဲ႔ၿပီ။ ပဲရစ္ၿမိဳ ႔ ေၿမေအာက္ရွိ ၿမိဳ႔ ေတာ္တစ္ခုပမာ ရွဳပ္ေထြးလွေသာ ေၿမေအာက္ဘူတာမွတ္တိုင္မ်ားကို Tourism info point မွေပးေသာ ရထားလမ္းေၾကာင္းၿပေၿမပံု သံုးလွ်က္ အတန္အသင္႔ အခက္အခဲမရွိ သြားႏုိင္ၿပီ။ ေရာက္စေန႔မွာ Charles de Gaulle ေလဆိပ္မွ အြန္လိုင္းၾကိဳငွားၿဖင္႔ ငွားရမ္းထားေသာ Garden Hotel သို႔ အသြား Gard du Nord မွတ္တိုင္မေရာက္မွီ အၿဖစ္အပ်က္တခုက ပဲရစ္မွ ရွင္သန္မွဳ ႔ စရုိက္တခ်ိဳ ႔ အေၾကာင္းသိခြင္႔ရခဲ႔သလို ရန္ကုန္မွာေနစဥ္ Bus စီးခဲ႔ရစဥ္ အိပ္ကပ္ကို မၾကာခဏစမ္းၾကည္႔မိ သလိုမ်ိဳး အစစအရာရာ သတိထားခဲ႔ရသည္။ ၿပင္သစ္စကား (ဒီေနရာတြင္ ၿပင္သစ္စကားဟုထင္သည္) ၿဖင္႔ အထိတ္တလန္႔ ေအာ္သံကို ၾကားၿပီးေနာက္ ကၽြန္ေတာ္တို႔ ရ ထားေပၚတက္ခါစက ေနာက္နားကပ္လာေသာ နီဂရုိးလူငယ္ ႏွင္႔ လူၿဖဴ လူငယ္ ႏွစ္ဦး ရုတ္တရက္ဆင္းေၿပးသြားတာ ေတြ႔လိုက္မိသည္။ တဆက္တည္း အလုခံလုိက္ရေသာ ေကာင္မေလးလည္း ေအာ္ဟစ္ရင္း ခုန္ဆင္းသြားတာ ေတြ႔လုိက္ရသည္။ ရထားကထြက္ေနေပၿပီ။ မည္သူမွ် ဆင္းလိုက္သည္ကိုလည္း မေတြ႔။ ၿပတင္းေပါက္မွ ေခါင္းၿပဴၾကည္႔ၾကတာေလာက္သာ ေတြ႔သည္။ ၾကိဳဆိုပံု သင္းလုိက္ပါဘိ ပဲရစ္။ ဒိေနာက္ ပထမဆံုးအၾကိမ္ ကၽြန္ေတာ္တို႔ ႏွစ္ေယာက္ခရီးစဥ္အတြက္ စိတ္အေႏွာက္အယွက္ၿဖစ္မိသည္။ အနားကပ္လာသူမွန္သမွ် မသကၤာစိတ္ ၿဖင္႔ ၾကည္႔မိသည္။ ခြင္႔လႊတ္ေတာ္မူၾကပါကုန္။ ကံၾကီးေပလို႔ပဲ သူမကိုင္ထားေသာ လက္ေပြ႔အိတ္ထဲမွာ ပတ္စ္ပို႔၊ အၿပန္ေလယာဥ္လက္မွတ္၊ ပိုက္ဆံအိတ္ အေရးၾကီးတာ အကုန္ပါသည္။ ခရီးေဆာင္အိတ္ၾကီး ႏွင္႔ ကၽြန္ေတာ္ခံေန၍သာ သူတို႔ လုသြားၿခင္းကို ရုတ္တရက္ မခံလိုက္ရၿခင္းၿဖစ္သည္။ ကၽြန္ေတာ္႔ေနာက္ဖက္ခံုတြင္ထိုင္ေနေသာ ၿပင္သစ္သူမေလးေတာ့ ပါသြားရွာသည္။ ဂ်ာမနီတြင္ ခါးပိုက္ႏွိဳက္ အႏၱရာယ္ မရွိသေလာက္ရွားပါးစြာၿဖင္႔ ေအးေအးလူလူ ေနမိေသာအေလ႔အက်င္႔ အလွ်င္အၿမန္ၿပန္ေဖ်ာက္ရသည္။ ပဲရစ္လမ္းညႊန္ဆိုင္းဘုတ္မ်ားၿဖင္႔ မရင္းႏွီးေသးေသာကၽြန္ေတာ္ ခရီးေဆာင္အိတ္တကားကားၿဖင္႔ လိုခ်င္ေသာ ထြက္ေပါက္ကို ရုတ္တရက္ရွာမရ။ သယ္သြားတာက ၂၀ ကီလိုေက်ာ္၊ ထြက္ရမယ္႔ထြက္ေပါက္ကလည္း စက္ေလွကားကမရွိ၊ ေၿမေအာက္လမ္းေတြကလည္း ၾကြက္တြင္းေတြလုိ ရွည္လ်ားၿပီး မ်ားလွပါဘိေတာင္း။ ေပတရာေက်ာ္ ေလာက္နက္တဲ႔ အထဲမွာ ရထားတစင္းနဲ႔ တစင္း ေၿပာင္းဖို႔ကလည္း ေၿမေအာက္တင္ လမ္းေလွ်ာက္ၿပီး ေၿပာင္းခဲ႔ရတယ္။ ဂ်ာမနီေၿမေအာက္ ရထားေတြက အဲသေလာက္မရွဳပ္ဘူး မနက္ဘူး။ ၾကီးမားတဲ႔ အေဆာက္အအံုေတြ ေၿမေပၚမွာေဆာက္ထားၿပီး ေအာက္မွာ ”ၿခအံု”လို ရွဳပ္ေထြးလွတဲ႔ ဒီလုိတြင္းေတြတူးထားႏုိင္တဲ႔ နည္းပညာကိုေတာ့ လိုခ်င္မိပါရဲ ႔။ ကမာၻ႔ အၾကီးဆံုး ေၿမေအာက္စစၥတမ္ တစ္ခုလို႔ေတာ့ အင္တာနက္မွာ ရွာေတြ႔လုိက္မိတယ္။ ပဲရစ္ရဲ႔ ေၿမေအာက္ၿမိဳ႔တစ္ခုပမာရထားလမ္းေတြက ရႈပ္ေထြးလြန္းလွတယ္။ ရထားလမ္းေတြက တခ်ိဳ ႔ေနရာေတြဆို သံုးထပ္ ေလးထပ္ေေလာက္အလႊာလုိက္ ေဆာက္ထားပံုရတယ္။ Rock Mechanics ပညာရပ္မွာ ေအာင္မွတ္ေတာင္ ၿခစ္ကုတ္ရေအာင္ မနည္းသင္ခဲ႔ရတဲ႔ ကၽြန္ေတာ္႔အဖို႔ ဘယ္လိုတူးမလဲဆိုတာ လိုက္မမွီပါဘူး။ Metro line 14 lines နဲ႔ RER line 5 lines မွာ ေၿပးဆြဲေနတဲ႔ ရထားေပါင္းမ်ားစြာက လာတဲ႔ အသံလွိဳင္းေတြကို ထိန္းဖို႔ ဆိုတာလည္း ရွိေသးတယ္။ ေလ၀င္ ေလထြက္ ေလသန္႔စင္ စနစ္ေတြ။ နည္းပညာပိုင္းဆိုင္ရာေတြ လုိက္မမွီလုိ႔ ထားလုိက္ပါေတာ့။

ၿမိဳ႔ ၾကီးၿဖစ္တာနဲ႔ အညီ အစစ အရာရာ သြားသတိလာသတိ ရွိဖို႔ သတိထားသင္႔တဲ႔ေနရာေတြ မွာ ကင္မရာနဲ႔ ၂၄ နာရီေစာင္႔ၾကည္႔ေနတာေတြရွိတယ္။ Pigalle, Chatelet, Bastille, Republique စတဲ႔ မွတ္တိုင္ေတြက သတိထားသင္႔တဲ႔ ေနရာေတြလုိ႔ဆိုတယ္။ ေနာက္သံုးေနရာကို ေလွ်ာက္လည္တုိင္းၿဖတ္ေနရေတာ့ မ်က္ခံုးက ခပ္လွဳပ္္လွဳပ္ပါပဲ။ လူမည္း ႏုိင္ငံေတြအေတာ္မ်ားမ်ားဟာ ၿပင္သစ္စကားကို ဒုတိယဘာသာအေနနဲ႔ သင္ၾကလုိ႔လားေတာ႔ ့မသိဘူး ေနရာတိုင္းနီးနီးမွာ လူဦးေရ သံုးခ်ိဳးတစ္ခ်ိဳးေလာက္ လူမည္းေတြ ေတြ႔ေနရတယ္။ လမ္းေဘးမွာ အမွတ္တရပစၥည္းေတြ လိုက္ေရာင္းေနတာလည္း သူတို႔ပဲ၊ Church ေက်ာင္းေတြမွာ ခ်ည္မန္းကြင္းဆိုၿပီး လက္အတင္းလုိက္စြပ္လုိ႔ ပိုက္ဆံေတာင္းတာလည္း သူတုိ႔ပါပဲ။ ေရာက္စမွာ ဟုိတယ္ Reception က ပုဂၢိဳလ္က လူမည္းၿဖစ္ေနေတာ့ အနည္းငယ္စိတ္ပ်က္သြားမိတာေတာ့ အမွန္ပါ။ မၾကာခင္ေလးကမွ ရထားေပၚမွာ ပိုက္ဆံလုသြားတာ လူမည္း အမ်ိဳးသားမို႔ စိတ္ကစြဲေနတာရယ္။ ဒီဆရာသမားရဲ ႔ ရူတည္တည္ဆက္ဆံမွဳေတြ၊ ေၿပာပံုဆိုပံုေနပံုထုိင္ပံုက နည္းနည္း ကေလကေခ် ဆန္သလိုၿဖစ္ေနတာေတြက ေရာက္စေန႔မွာ နည္းနည္း စိိတ္ကသိကေအာက္ၿဖစ္မိတာ။ ၅ မိနစ္နီးပါးမွာ ရထားတစ္စီးထြက္ေနတာေတာင္ လူေတြက ၿပြတ္သိပ္ၾကပ္ေနတယ္။ တစီးနဲ႔ တစ္စီးကို အခ်ိန္မကုန္ပဲ ေၿပာင္းစီးႏုိင္ေအာင္ လူေတြ ေၿပးလႊားသြားေနၾကတယ္။ စီးေနတဲ႔ လူအခ်င္းခ်င္း မွတ္တိုင္ေမး ၿပီးစီးဖို႔ေတာ့ စိတ္မကူးနဲ႔ ေၿဖဖို႔ သူတို႔မွာ အခ်ိန္မရွိၾကဘူး။ အလြယ္ဆံုးနဲ႔ အဆင္ေၿပဆံုး ကိုယ္႔ဟာကိုယ္ ရွာစီးပဲ။ ဒီလိုရွာစီးဖုိ႔ ဘူတာက info point မွာ ရထား လမ္းေၾကာင္း ဘူတာနဲ႔ ခရီးသြားေတြ လာလည္ေလ႔ရွိတဲ႔ Monuments မ်ားၿပတဲ႔ ေၿမပံု ေတာင္းထားလုိက္ရင္ၿပီးၿပီ။ အေနာက္ႏုိင္ငံ ေတြရဲ ႔ မီးရထားလမ္း ကားလမ္းေတြ စနစ္လိုပါပဲ၊ zone ခြဲၿပီး သိထားဖို႔ေတာ့လုိတယ္။ ကၽြန္ေတာ္တို႔တည္းတဲ႔ ဟုိတယ္ က ၿမိဳ ႔လယ္ ၁ ဇံု ထဲမွာ ရွိသမို႔ ဒုတိယ တစ္ရက္ကိုေတာ့ ၁ ဇံု ကေန ၃ဇံု အတြင္းသြားလို႔ရတဲ႔ Paris visit လက္မွတ္ တစ္ေယာက္တစ္ေစာင္စီ၀ယ္ထားလုိက္တယ္။ တစ္ေယာက္ ၉ ယူရိုနဲ႔ ၁၈ ယူရုိေလာက္ေတာ့ ကုန္သြားတယ္။ Eiffel tower, Louvre Museum, Arc de Triomphe, Opera Garnier, Invalides, Notre-Dame စတဲ႔ Monuments အမ်ားစု နဲ႔ Museum အမ်ားစုဟာ ၁ ဇံု အတြင္းမွာ က်လို႔ 1 day- 1 to 3 zone ticket နဲ႔ တရက္မွာ အေတာ္အဆင္ေၿပပါတယ္။ လတစ္လရဲ ႔ အစဆံုး အပတ္မွာ တနဂၤေႏြ တရက္ Museum Fee ကင္းလြတ္ခြင္႔ ရတာဆိုတာကို အစ္ကိုမိသားစု တစ္စုကေပးတာ တန္ဖိုးရွိတဲ႔ သတင္းပါ။ ၄ ရက္တာ ဟုိတယ္အခန္းယူထားၿပီး ေလယာဥ္ အသြားအၿပန္ခရီးၿဖတ္ထားတဲ႔ ခရီးစဥ္ထဲမွာ ပထမဆံုး တနဂၤေႏြတရက္ကို ထည္႔သြင္းယူထားခဲ႔ပါတယ္။ အဲဒီေန႔က မၿပန္ခင္ အရင္တရက္ပါ။ ကမၻာေက်ာ္ မိုနာလီဇာ ပန္းခ်ီကားရွိတဲ႔ Louvre Museum ၀င္ေၾကးကတင္ ၁၀ ယူရုိေလာက္ရွိပါတယ္။ ႏွစ္ေယာက္စာ ၀င္ေၾကးမကုန္ခဲ႔တာနဲ႔ ၿပတုိက္ ကက္တေလာက္လိုမ်ိဳး Museum collection ေတြကို ဓါတ္ပံုနဲ႔ သမိုင္းေၾကာင္းကို ေဖာ္ၿပတဲ႔ Visit Guide တစ္အုပ္ကို ၁၇ ယူရုိေပး၀ယ္ယူခဲ႔တယ္။လီယိုနာဒို ဒါဗင္ခ်ီ ရဲ ႔ မိုနာလီဇာပန္းခ်ီ ၊ ဗီးနပ္ ရုပ္တုအၿပင္ နပိုလီယံ Code Law လို႔ ဥေရာပမွာ နာမည္ေက်ာ္တဲ႔ ဟမ္မူရာဘီရဲ ႔ ကိုဓ ဥပေဒ ေက်ာက္စာတုိင္၊ မိုက္ကယ္ အိန္ဂ်လိုရဲ ႔ Dying Slave ရုပ္တု ႏွစ္ခုကို Museum ေရာက္မွ အဲဒီမွာရွိမွန္းသိခဲ႔ရတယ္။ Museum မွာရွိတဲ႔ collection ေတြကို အကုန္ဓါတ္ပံုေလွ်ာက္ရုိက္ေနရင္ တေန႔တည္းနဲ႔ မၿပီးႏုိင္ဘူး။ မ်ားလွတဲ႔ ဒီပစၥည္းေတြဟာ သူတို႔ ႏုိင္ငံအတြက္ေတာ့ တကယ္႔ရတနာပံုပါပဲ။ ေန႔စဥ္မၿပတ္တဲ႔ ကမၻာလွည္႔ခရီးသည္ေပါင္းမ်ားစြာဆီက ေငြေတြကို သဲ႔ယူေနတာ ဒီပစၥည္းေတြပါပဲ။ ခုပဲၾကည္႔ပါအံုး ကၽြန္ေတာ္႔လို လူဆီက ေငြကိုေတာင္ ၁၇ ယူရုိ ယူသြားႏုိင္ေသးတယ္။ ကၽြန္ေတာ္ရဲ႔ ၀ါသနာကလည္း အဲဒီအေဟာင္းအၿမင္းေတြကို ၾကည္႔ခ်င္တယ္ ေနာက္ၿပီး Museum တစ္ခုေရာက္ရင္ အဲဒီက ပစၥည္းအစံုရဲ ႔ ဓါတ္ပံု အခ်က္အလက္ေတြလိုခ်င္တယ္။ အဲဒါေတြ စုထားခ်င္တယ္။


ဗီးနပ္စ္ ရဲ ႔ သံုးဖက္ၿမင္အလွ

ဒါလည္း Louvre Museum က ေက်ာက္သားရုပ္တုတစ္ခုပါပဲ။

အသြင္ေၿပာင္း ဗီးနပ္စ္။


လီယိုနာဒို ဒါဗင္ခ်ီနဲ႔ ေခတ္ၿပိဳင္ အီတလီ ေက်ာက္ဆစ္ပန္းပုနဲ႔ ပန္းခ်ီေက်ာ္ မိုက္ကယ္အိန္ဂ်လိုရ ဲ႔ Dying slave ဆိုတဲ႔ ေက်ာက္ရုပ္တု။ စိန္႔ပီတာက ပီေယတာရုပ္တုေလာက္မေကာင္းသလိုပဲ။

ေနာက္သြားဖို႔ လမ္းညႊန္ခ်င္တာက ဗာဆိုင္း နန္းေတာ္ (Palace of Versiailles) ပါ။ ဘာရယ္မဟုတ္ ေရာက္တုန္းသြားခ်င္တာနဲ႔ ေရာက္သြားၿဖစ္တယ္။ ၄ ဇံုထဲမွာ ေရာက္ေနၿပီး ခရီးကလည္း ၅ ဇံုထဲမွာရွိတဲ႔ Disney land ကေန ၁ နာရီေလာက္သြားရတာနဲ႔ 1day ticket (1 to 6 zone) လက္မွတ္ကိုပဲ ၀ယ္လိုက္ေတာ့တယ္။ ႏွစ္ေယာက္စာ ယူရို၄၀ထုတ္လိုက္ရလို႔ သူမေတာင္ မ်က္နွာေတြပ်က္လို႔။ တကယ္ေတာ့ Disney land ကို သြားခ်င္တာ သူမအလိုဆႏၵပါ။ ကၽြန္ေတာ္က ဗာဆိုင္းသြားခ်င္တယ္။ ရထားသံုးဆင္႔ ခ်ိန္းၿပီးတဲ႔ ေနာက္မွာေတာ့ Disney land ကေန ဗာဆိုင္း ေရာက္သြားေတာ့တာပါပဲ။ ဗာဆိုင္းနန္းေတာ္တြင္း တစ္ေန႔တာ ၀င္ေၾကးက တစ္ေယာက္ကို ၁၅ ယူရုိေလာက္ ကုန္သြားတယ္။ ၀ါသနာအတိုင္း Collection ေတြကို ၿပထားတဲ႔ ဓါတ္ပံုနဲ႔ စာအုပ္ေတာ့ ၈ ယူရို ေပး၀ယ္ခဲ႔မိတယ္။


ဗာဆိုင္းနန္းေတာ္ေရွ႔ အမွတ္တရ။

ဘုရင္႔ အိပ္ယာဆိုပဲ။

ဗာဆိုင္းမွာလည္း မိန္းမစိုးမ်ား ရွိေလသလား။

ေန႔လည္စာေတာ့ ဥေရာပမွာ ေစ်းအသက္သာဆံုး Mcdonald မွာ အားလူးေခ်ာင္းေၾကာ္၊ Cheese Burger ေရတပုလင္းတို႔နဲ႔ ၿပီးလုိက္ၾကတယ္။ ဒါေတာင္ ေစ်းက ဂ်ာမနီထက္ ႏွစ္ဆေလာက္ပိုၾကီးေနတယ္။ ႏွစ္ေယာက္စလံုး နည္းနည္းအစားၾကီးသူေတြမို႔ ၁၃ ယူရုိေလာက္ေတာ့ ေလွ်ာသြားတယ္။ ဒါေတာင္လမ္းမွာ ဟမ္းဘြဂ္ က သယ္လာတဲ႔ ယိုသြတ္ ေပါင္မုန္႔ ႏွစ္ေခ်ာင္းက ဗိုက္ထဲက ဘယ္ေခ်ာင္သြားကပ္လည္းမသိဘူး။ ေလးရက္တာ ေန႔လည္စာ ညစာ အမ်ားစု ကိုေတာ့ ဟုိတယ္နားက တရုတ္စာ ဂ်ပန္စာ ဆိုင္မွာပဲ ၿပန္ၿပန္စားၿဖစ္ၾကတယ္။ ဟင္းလက္ရာကေတာ့ ဂ်ာမနီမွာ ကၽြန္ေတာ္စားဖူးတဲ႔ အာရွဆိုင္က အစာေတြထက္သာတယ္။ ေရာင္းပံုက ထူးဆန္းတယ္။ ဟင္းေတြ ထမင္းေတြ ထမင္းေၾကာ္ေတြကို ၁၀၀ ဂရမ္ ကို ၁.၈ ယူရို၊ ၁.၆ ယူရုိ စသည္ၿဖင္႔ ေရာင္းတယ္။ ထမင္းေၾကာ္ ၁၀၀ ဂရမ္က ၁ ယူရုိတဲ႔။ ဟင္းအမယ္ေပါင္း ၂၆ မ်ိဳးေလာက္ကို ၾကိဳတင္ခ်က္ထားၿပီး မွာလုိက္တာနဲ႔ ပလတ္စတစ္ဗူးေလးထဲထည္႔ၿပီး မိုက္ခရိုေ၀႔ဗ္နဲ႔ ေႏႊးေပးတယ္။ ဒီဆိုင္က ဟုိတယ္ေနာက္ တလမ္းမွာ ရွိတာမို႔ အစားငမ္းတဲ႔ ကၽြန္ေတာ္ ဟန္က်ေနေတာ့တာပါပဲ။ Breakfast ကိုေတာ့ ဟုိတယ္ကို ၇ ယူရုိေပးမစားေတာ့ဘူး။ ေရေႏြးအိုးယူသြားၿပီး ရယ္ဒီမိတ္ ေခါက္ဆြဲဘူး အထုပ္ေတြေလးရက္စာ ၈ ခု ယူသြားတယ္။ ႏွစ္ေယာက္ပံုေတြ ရုိက္ဖို႔ ကင္မရာတင္တဲ႔စင္ ကလည္း ၁ ကီလိုေက်ာ္ေက်ာ္ေလာက္ ေလးတဲ႔အၿပင္၊ Wireless ရတယ္ဆိုတာနဲ႔ အြန္လိုင္းဂိမ္းေဆာ႔တာ မစြန္႔လႊတ္ႏုိင္တဲ႔ ကၽြန္ေတာ္တို႔ ႏွစ္ေယာက္ ကြန္ပ်ဴတာသယ္သြားခဲ႔ၾကတယ္။ ဓါတ္ပံုမွာ ဖက္ရွင္အမ်ိဳးမ်ိဳး နဲ႔ ရုိက္ခ်င္တဲ႔ သူမအတြက္ ဖိနပ္အပိုေတြ၊ မင္းေတာင္ လုပ္တာ ငါလည္း ဘယ္ရမလဲ မခံခ်င္စိတ္နဲ႔ ဖိနပ္အပို အေႏြးထည္ အပိုေတြ ယူသြားမိတဲ႔ ကၽြန္ေတာ္ ကုိယ္႔ဒုကၡ ကိုယ္ရွာသလိုပါပဲ။ ၂၅ ကီလုိေလာက္ေလးတဲ႔ အိတ္ၾကီးကို ရထားအတက္အဆင္းမွာ ခ်လုိက္ရတာ။ တကယ္ေတာ့ အ၀တ္အစား ေဘာင္းဘီ ႏွစ္စံုေလာက္နဲ႔ အေႏြးထည္တစံုေလာက္စံု အိုေကမွာပါ။ ဂ်ာမနီမွာ ဆီးႏွင္းဖံုးေနတဲ႔ အခ်ိန္ ပဲရစ္မွာ ေနသာတဲ႔ အခ်ိန္ေတြပါပဲ။ ၿပန္လာေတာ့လည္း ဂ်ာမနီမွာ ဆီးႏွင္းေတြ ဖံုးလွ်က္ပါပဲ။ ပဲရစ္ တၿမိဳ ႔လံုးဟာ ကမၻာ႔ခရီးသြားေတြ ေငြကို ခ်ဴမယ္႔ေနရာေတြခ်ည္းပါပဲ။ ၿဖဳန္းခ်င္ေလာက္ေအာင္လည္း တန္ပါရဲ ႔။ ဒုတိယ အၾကီးဆံုး အင္ပါယာကို တည္ေထာင္ႏုိင္ခဲ႔သူေတြပီပီ ကမၻာအရပ္ရပ္က ေရွးေဟာင္း အေမြအႏွစ္ေတြကို သူတို႔ၿပတုိက္ေတြထဲမွာ စုစည္းထားႏုိင္ခဲ႔တယ္။ ဒါေတြဟာ ေန႔စဥ္ ၀င္လာမစဲတသဲသဲ ေငြေတြပါပဲ။ ေခတ္ေရွ႔ေၿပးတဲ႔သူေတြပီပီ လွပဆန္းၿပားတဲ႔ အေဆာက္အအံုေတြနဲ႔ ေခတ္ေဟာင္းအေမြအႏွစ္ေတြ ေပါင္းတဲ႔ အခါ လူေတြကို လာခ်င္ေအာင္စြဲေဆာင္ေတာ့တာေပါ႔။ တဖက္ကလည္း မီဒီယာေတြကေနတဆင္႔ သူတို႔ ေခတ္ေဟာင္းပညာရွင္ေတြရဲ ႔ လက္ရာေတြကို ေၾကၿငာခဲ႔ၾကတယ္။ ဒီလိုနဲ႔ ကၽြန္ေတာ္တို႔ ပဲရစ္မွာ ေလးရက္ၾကာခဲ႔တယ္။ ဒီခရီးစဥ္ကို Lab ခန္းမွာ ေခါင္းမေဖာ္ႏုိင္ေအာင္ ကၽြန္ေတာ္ အလုပ္ရွဳပ္ေနစဥ္ အတြင္း ၅ လခန္႔ေလာက္ကတည္းက ေလယဥ္လက္မွတ္ သူမၾကိဳတင္စီစဥ္ခဲ႔တာၿဖစ္တယ္။ လည္ပတ္ဖို႔ အစီအစဥ္တာ၀န္ေလာက္ပဲ ကၽြန္ေတာ္ယူခဲ႔တယ္။ သြားခါနီး တစ္လေလာက္ ၾကိဳတင္စဥ္းစားၿပင္ဆင္ခဲ႔တယ္။ လူခံမရွိသမို႔ တိုေတာင္းတဲ႔ ၄ ရက္တာအတြင္း လည္မယ္႔ေနရာေတြ Monuments ေတြ ၿပတိုက္ေတြ ဆင္းရမယ္႔ ဘူတာေတြ အားလံုးၾကိဳစီစဥ္ခဲ႔ၾကတယ္။ 3 ညအထက္တည္းရင္ ေစ်းေလွ်ာ႔တာ ရထားလက္မွတ္ေစ်းေလွ်ာ႔ဖို႔ လည္မယ္႔ ေနရာ ဇံုေတြအတြင္းမွာ တည္းခိုမယ္႔ ဟိုတယ္ရွိတာ စသည္ၿဖင္႔ ၿပင္ဆင္ခဲ႔ၾကတယ္။ မသြားခင္ ကိုယ္သြားလည္မယ္႔ ေနရာအေၾကာင္းကို ၾကိဳသိဖို႔ စာေတြၿပန္ဖတ္ခဲ႔ၾကတယ္။ ၿပတုိက္ေတြကိုု စိတ္၀င္စားတဲ႔ ကၽြန္ေတာ္ သမိုင္းအၿဖစ္အပ်က္တခ်ိဳ ႔ နဲ႔ ပဲရစ္ Monuments မ်ားကို ကိုသိဖို႔ ဒီ၀က္ဆိုဒ္ေတြကို အားကိုးခဲ႔တယ္။
(Ref: http://www.parisdigest.com, http://www.ratp.info)

8 comments:

သူရဲေကာင္းၾကယ္ said...

ပဲရစ္ကိုတူးေတာ့ ပဲျမစ္ေတြ ေတြ႕ခဲ့ေသးလား အစ္ကို...:P :P
ခုလို ဗဟုသုတေတြ မွ်ေဝေပးတာ ေက်းဇူးပါဗ်ာ...ကၽြန္ေတာ္သြားခဲ့တုန္းကေတာ့ ခါးပိုက္ႏွုိက္ မၾကံဳခဲ့ဘူးဗ်...Disney Land ကပံုေတြပါ ၾကည့္ခြင့္ ရမယ္ဆိုရင္ ပံုေတြနဲ႕ တကြ ၾကည့္ခ်င္ပါေသးတယ္ဗ်ာ...

ေက်ာပိုးအိတ္ said...

ေၾသာ္

ဦးမင္းညိဳနဲ ့အန္တီမဟာဆန္ ေပ်ာက္ေနတယ္ထင္တာ ခုေတာ့ ပဲရစ္ကိုတူးေဖာ္ေနတာကိုး။

သမီးၾကားဘူးတာ လိပ္ဥတူးတယ္ဘဲၾကားဘူးတာ။
အဟိ

ေန ့လည္စာ အာလူးေခ်ာင္းေၾကာ္နဲ ့ ေရဘဲဆိုလို ့မဆီဆိုင္ စိတ္ပူလိုက္ေသးတယ္။ ထမင္းေလာက္ ဘယ္ဗိုက္ျပည့္ပါ့မလဲေနာ္။

ေနာက္ထပ္တူးေဖာ္မယ့္ ပဲရစ္ကို ေစာင့္ေနတယ္ေနာ္။
း)

လင္းၾကယ္ျဖဴ said...

ပန္းပုေတြ က လက္ရာေျမာက္လွပါတယ္...
အထူးသျဖင့္ ဗီးနပ္(စ္) ေပါ့...
မေရာက္ဖူးတဲ့ေနရာကို ေရာက္ရသလိုပါပဲ
ေက်းဇူးပါ
ေပ်ာ္ပါေစ
*.*.*

Unknown said...

Hi,

We also went to Versiaille on that Sunday. But we asked and bought ticket @ Station China Town for the route Olymphiad (may be wrong spelling )- Versiaille-Olymphiad and it's cost only 12 Euro for 2. Next time, you can buy like that

Unknown said...
This comment has been removed by the author.
ေဆာင္း said...

ျပင္သစ္သြားတဲ့ အဖုိးအဖြားၾကီး လင္မယားလည္း ခါးပိုက္နုိက္ခံ ရတယ္။ ခါးပိုက္နုိက္က အုပ္စု နဲ ့။ အဲဒီအုပ္စု ဆင္းခါနီး နုိက္ခုိးထားတဲ့ အဖြားျကီး ပိုက္ဆံအိတ္ထဲက မွတ္ပံုတင္ ကို ျပန္ေပးျပီးမွ တအုပ္စုလံုး ဆင္းသြားသတဲ့ ခါးပိုက္နိက္ ေတြကိုအဖြားၾကီးကျပန္ ေက်းဇူး တင္ခဲ့ရတယ္

Shinlay said...

မေရာက္ဖူးေသးဘူး။ အေဖၚေကာင္းေလးေတြ ေစာင့္ေနတာ။ အခုေတာ့ ပံုေတြၾကည့္၊စာေတြဖတ္သြားပါတယ္။ ေက်းဇူးပါ။

Thet Oo said...

လြန္ခဲ့တဲ့ ၂ ႏွစ္ေလာက္က အေမရိကမွာေနတဲ့ ျမန္မာဦးဇင္းတပါးလည္း ပါရီၿမိဳ႕လယ္က မီးပိြဳင့္မွာ အိတ္လုေျပးတာ ခံရလို႔ အကုန္ပါသြားပါေလေရာ...