Tuesday, October 14, 2008

မာန္


မာန္


တစ္ေန႔ေန႔

တေ႐ြ႔ေ႐ြ႔နဲ႔ ကြဲကြာ

လက္ၿပကာႏွဳတ္ဆက္

အနာဂတ္တြက္၊ ခရီးထြက္ေတာ့မယ္…သူငယ္ခ်င္း။

ေတြ႔ခြင့္မၾကံဳ၊ ဆံုဖို႔မလြယ္

တနယ္စီကြာေ၀း၊ ေရးေတးေတးအတိတ္

ေမွးမွိတ္ေပ်ာက္ကြယ္၊ ေနာက္ကြယ္မွာထားဖို႔ၾကိဳးစားရင္း

ခပ္သဲ့သဲ့ၿပံဳးထား၊ အနာဂတ္မွာၾကံဳး၀ါးႏုိင္ဖို႔

ငါ..လာၿပီ။


ေရစုန္ကို ဆန္

ေမြးရပ္ကို ၿပန္ရင္း

လြမ္းစရာအတိတ္ေတြ

ဖိတ္စင္ကာ ပယ္ေဖ်ာက္

၀ဲဂယက္ေအာက္က ႐ုံးထြက္

ခပ္သြက္သြက္ ကူးခပ္

ဖ်တ္ဖ်တ္လတ္လတ္နဲ႔ေပါ႔….။


ကဲ..

လာခဲ႔ေလာကဓံ

ဘယ္ေလာက္ပဲထန္ပါေစ

ခံႏုိင္ရည္နဲ႔အသိ

ခ်ိန္ညိွရင္း ၾကိဳးစား

ဘယ္ဟာက တားႏုိင္မလဲ

ရဲရဲသာေတြး

ေ၀းေ၀းထိပ်ံ

ေလဟုန္မွာ ဆန္ခိုက္

႐ုတ္ခနဲ ၿပဳတ္က်

ၿပာပံုဘ၀ပဲေရာက္ေရာက္

ဖိုးနစ္ ** ေပါက္စေလးရဲ့ ၀ိညာဥ္ေတာ့ ….ငါ႔မွာရွိေနမယ္။

xxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxx ဒီႏုိင္း xxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxx

(ဖိုးနစ္ = phoenix)


ဘြဲ႔ယူအၿပီး ခြဲခြာခါနီးအမွတ္တရေရးဖြဲ႔ခဲ႔ေသာ ကဗ်ာမၿမည္ စာမပီေလးပါ။ သူငယ္ခ်င္းအားလံုး တစ္ေယာက္တစ္ပုဒ္စီ ေရးရတဲ့ အနက္ ကိုယ္ေရးတာပဲအတိအက်မွတ္မိလို႔ လြမ္းေမာဖြယ္ရာ ဘ၀ကို ၿပန္ေတြးရင္း ေရးလိုက္မိပါတယ္။….


No comments: