စာအုပ္မ်ားႏွင့္ ကစားခုန္စား

႐ြာကေလးကို ခြဲခြာခဲ့ရသည္မွာ ၾကာေလၿပီ။ တ႐ြာတည္းေန ကစားေဖာ္မ်ား၊ အတန္းေဖာ္မ်ား၊ သူငယ္ခ်င္းမ်ားႏွင့္ ခြဲခဲ့ရသည္မွာလည္း (၁၁) ႏွစ္ခန္႔ရွိေလၿပီ။ ငယ္စဥ္ကေန ယေန႔ထိ သူႏွင့္အတူ သြားေလရာလိုက္ပါခဲ႔ေသာ ကစားေဖာ္သည္ကား တစ္ဦးသာရွိသည္။ ကစားေဖာ္ဟုဆိုေသာ္လည္း သူ၏ အစ္ကို၊ အစ္မ၊ အေဖ၊ အေမ၊ အဘိုး၊ အဖြား၊ ႏွင့္ အိမ္နီးနားၿခင္းတုိ႔ကဲ့သို႔ သူ႔တုိ႔၏ အေတြ႔အၾကံဳ အထင္အၿမင္တို႔ကို အၿမဲတမ္းေၿပာၿပတတ္ေသာ သူငယ္ခ်င္း မကေသာ သူတစ္ေယာက္ သာၿဖစ္သည္။ ရြာကေလးသည္ ၎၊ သူငယ္ခ်င္းမ်ားသည္၎ သူ႔တနယ္တေက်းမွ ၿပန္လာတိုင္း စိမ္းေယာင္မၿပခဲ့ဖူးပါ။ ႏွစ္ေတြၾကာသည့္တိုင္ေအာင္ သူ မေန႔တစ္ေန႔က ထြက္သြားခဲ့သလိုပင္ အရာရာသည္ သူႏွင့္ ရင္းႏွီးလ်က္ ၾကိဳဆိုၿမဲပင္။ သို႔ေသာ္ ထိုကစားေဖာ္ကဲ့သို႔ သူသြားေလရာ မလိုက္ပါႏုိင္ခဲ့ပါ။ သူစိတ္ဓါတ္က်တိုင္း သူစိတ္ညစ္တိုင္း သူငယ္ခ်င္းမ်ားက အားေပးပါ၏ သုိ႔ေသာ္ ထိုကစားေဖာ္ကဲ့သို စိတ္ဓါတ္က်ေနခ်ိန္တိုင္း အနားမရွိသလို ထုိကစားေဖာ္ကဲ့သို႔ အေတြ႔အၾကံဳမစံုလင္ၾကပါ။

သူ႔ဘ၀ တြင္ U-turn ဟုေခၚေသာ တစ္ဆစ္ခ်ိဳးအခ်ိဳးအေကြ႔ တစ္ခ်ိဳ ႔ရွိခဲ့သည္။ ထိုအခ်ိဳးအေကြးတို႔သည္ သူ႔ငယ္ေပါင္းၾကီးေဖာ္ႏွင့္ ပတ္သက္သည္ခ်ည္းပင္။ တစ္ၿခားသူမ်ားအဖို႔ဆန္းၾကယ္ေကာင္းမွ ဆန္းက်ယ္မည္ၿဖစ္ေသာ္လည္း သူ႔အတြက္ေတာ့ ထူးၿခားသည္႔ အလွည္႔အေၿပာင္းမ်ားပင္။ သမား႐ုိးက် ေၿပာင္းလဲၿခင္းမ်ိဳးမဟုတ္ပါ။ ငယ္ေပါင္းၾကီးေဖာ္သည္ သူၿဖတ္ေက်ာ္ခဲ့ရာ အလွည္႔အေၿပာင္းတစ္ခ်ိဳ႔ ေရာက္တိုင္း သူ ေက်းဇူးၿပဳေတာ့သည္။

သူ႔စ႐ုိက္စိတ္ထားအရ အိမ္ႏွင့္ခြဲ၍ ရင္းႏွီးမွဳမရွိခဲ့ဘူးေသာ ၾကီးေတာ္ႏွင့္အတူေန ၿပည္ၿမိဳ႔တြင္ ၁၀ တန္းတက္ရန္ဆိုသည္မွာ ေတာ္ေတာ္မလြယ္သည့္ကိစၥၿဖစ္သည္။ ဒါက သူ႔ဘက္က အားနည္းခ်က္ပါ။ မိဘဖက္ကေရာ၊ ကိုင္း၊ ယာမွ ထြက္ေသာ သီးႏွံၿဖင့္ တစ္ႏွစ္စာ စ႐ိတ္လံုေလာက္ေအာင္ရွိၾကေသာ္လည္း လစဥ္ပံုမွန္စရိတ္ထုတ္ႏုတ္၍ ေက်ာင္းစရိတ္ေပးဖို႔ဆိုသည္မွာ ေတာ္ေတာ္မလြယ္သည့္ကိစၥပါ။ ဒီေနရာမွာ သူ႔စိတ္ထက္သန္မွဳ အဓိကလိုသည္ သူေတာင္းဆိုခဲ့သည္ ၿပည္မွာ ေက်ာင္းေနခ်င္သည္ဟူ၍။ ဤေတာင္းဆိုခ်က္သည္ သူ႔ဘ၀ အေၿပာင္းအလဲတစ္ခုကို ၿဖစ္ေစခဲ့သည္။

တစ္ႏွစ္တာ ပတ္လံုးအိမ္သို႔ မၿပန္ပဲ အေဖ့ ညီမ ၾကီးေတာ္ရွိရာ သေရေခတၱရာ ၿပည္ၿမိဳ႔ သစ္တြင္ ၾကီးေတာ္၊ အေဖ့့ညီ အငယ္ဆံုးဦးေလး ႏွင့္အတူ ေနထိုင္ရင္း ဆယ္တန္းစာေမးပြဲ ကို ေကာင္းမြန္စြာ ေၿဖဆိုႏုိင္ဖို႔ ၾကိဳးစားခဲ့သည္။ အၿခားသူမ်ား ဂုဏ္ထူးဘယ္ႏွစ္ခုပါမည္ ဘယ္ေလာက္မွန္းသည္ ၿမိဳင္ၿမိဳင္ ၾကီး ေၿပာဆိုယွဥ္ၿပိဳင္၍ သူ႔ထက္ငါ ၾကိဳးစားေနၾကခ်ိန္တြင္ ထိုအရာမ်ားႏွင့္ လြတ္ကင္းလ်က္ သူႏွင့္ဘာမွ မဆိုင္ သလိုပင္။ ဒါကလည္း သူတမင္ လုပ္ယူထားၿခင္း မဟုတ္သလို စိတ္ပ်က္အားေလ်ာ့ေနၿခင္းလည္း မဟုတ္ခဲ့ပါ။ သူလုပ္ေနေသာ အရာကိုသာ သူႏုိင္သေလာက္ လုပ္မည္။ သူလုပ္ႏုိင္သေလာက္သူ ရမည္ ဒါပဲ သိသည္။ တကယ္လည္း သူၿဖတ္သန္းခဲ႔ေသာ တစ္ေလ်ာက္လံုးမွာ ဒီအတိုင္း က်င့္သံုးခဲ့ေသာ သူ႔ လမ္းစဥ္ ၿဖစ္ခဲ့သည္။ ေက်ာင္းစာတြင္ ထူးခၽြန္ထက္ၿမက္လြန္းေသာ လူငယ္မ်ားထဲမွာ သူမပါခဲ့ပါ။ ေက်ာင္းစာ ဟူသည္ သူ႔အတြက္ ခက္ခဲေသာ အလုပ္တစ္ခုမဟုတ္ဟုလည္း သူက ခံယူထားေသးသည္။ ဆရာေပးေသာ ေလ့က်င့္ခန္းမ်ားကို ပံုမွန္ ၀တၱရားအရ လုပ္ၿပီး လွ်င္ သူ႔တာ၀န္ေက်ၿပီဟုမွတ္ယူ ခဲ့သူသာ ၿဖစ္သည္။ သူ၏ ငယ္ဘ၀ကို သာမန္ၿဖစ္႐ုိးၿဖစ္စဥ္ ၿဖင့္သာ ေအးခ်မ္းစြာၿဖတ္သန္းခဲ့ ေလသည္။

သူ႔အတြက္ အေကာင္းဆံုးႏွင့္ အႏွစ္သက္ဆံုးေသာ အလုပ္တစ္ခု သို႔မဟုတ္ ၀ါသနာတစ္ခုမွာ စာဖတ္ၿခင္းၿဖင့္ သူ႔စိတ္ကို အပန္းေၿဖတတ္ၿခင္းပင္ၿဖစ္သည္။ အၿခားသူမ်ား ေၿပာသလို အေရးၾကီးလွပါသည္ဆိုေသာ ငယ္ဘ၀၏ တစ္ဆစ္ခ်ိဳး ၿဖစ္ႏုိင္ေသာ ဆယ္တန္းစာေမးပြဲ ေၿဖေနစဥ္ အခ်ိန္ အေတာအတြင္းတြင္ပင္ ဖတ္စရာ တစ္ေထြးၾကီးမ်ားၿဖင့္ စာၾကည့္ရင္း အပ်င္းေၿပ သေဘာၿဖင့္ စာဖတ္ေလ့ရွိသည္။ တကယ္ေတာ့ ေက်ာင္းစာထက္ ထိုစာအုပ္မ်ားဖတ္ရၿခင္းကို ပို၍ ႏွစ္သက္သူသာၿဖစ္သည္။ စာအုပ္မ်ား ေခၚေဆာင္သြားရာ လိုက္ပါသြားရင္း ပင္လယ္ၿပင္ေရာက္လိုက္ အေမရိက ေရာက္လိုက္၊ အာဖရိက ေရာက္လိုက္၊ ၿမန္မာၿပည္၏ အစြန္အဖ်ားေဒသေတြ ေရာက္လိုက္ ၿဖစ္ေနတတ္သည္။ အထက္တန္း GTI ေက်ာင္းသားဘ၀ထိ တစ္ခါမွ်မေရာက္ဘူးခဲ့ ေသာ ရန္ကုန္ၿမိဳ ႔ကို သူ စာအုပ္ထဲမွ အၾကိမ္ၾကိမ္ က်င္လည္ဘူးသည္။ စိတ္ကူးယဥ္ၿခင္းသည္ အေကာင္းဆံုး အပန္းေၿဖစရာ တစ္ခုၿဖစ္သည္ ဆိုသည္ မွာ သူ အတြက္ ေၿပာခဲ့ေလသလား ဆိုရမေလာက္ပင္။ စာအုပ္မ်ား ဘာအတြက္ အသံုးခ်မည္ဟူေသာ ရည္႐ြယ္ခ်က္ၿဖင့္ ဖတ္ၿခင္းမ်ိဳးမဟုတ္ခဲ့ဟု ဆိုလ်င္ စာဖတ္ညံ႔ေသာသူဟု အၿခားသူမ်ား ဆိုလိမ့္ေလမည္မသိ။ စာအုပ္သည္ သူ၏ ကစားေဖာ္တစ္ခုသာပင္ၿဖစ္သည္။ စာၾကီးေပၾကီးလည္း ၿဖစ္ခ်င္မွၿဖစ္မည္။ အသံုး၀င္ေသာစာ ဟုတ္ခ်င္မွဟုတ္မည္။ သူကေတာ့ ကစားဖို႔သာ အဓိကထားေလသည္။ ကေလးတစ္ေယာက္ကဲ့သို႔ပင္ ဖတ္၍ေကာင္းေသာ ကစား၍ေကာင္းေသာစာသည္ သူ႔အတြက္ သူငယ္ခ်င္းပင္။

ေ႐ႊေသြးႏွင့္ မိုးေသာက္ပန္းသည္ သူပထမ ဆံုးထိေတြ႔ခြင့္ရေသာ ကစားေဖာ္မ်ားၿဖစ္သည္။ သတင္းစာ မေရာက္ေသာ သူတို႔႐ြာကေလးတြင္ သတင္းဦး သတင္းထူးဆိုသည္မွာ ၾကံခင္းၿမိဳ႔ ေမာ္ေတာ္ဘုတ္ ဆုိက္ခ်ိန္တြင္ သာၿဖစ္သည္။ ေစ်းေရာင္းေသာ အေမက ၾကံခင္းၿမိဳ ႔ကို ေစ်း၀ယ္သြားသူ ကုန္ထမ္းသမားကို ေရာင္းကုန္မ်ားမွာရင္း သိုင္း၀တၳဳ ဖတ္ေလ႔႐ွိၿခင္းက သူ႔ကို သိုင္းေလာကထဲ ဆြဲေခၚသလိုၿဖစ္ခဲ့သည္။ တစ္ခါတစ္ရံ သိုင္း၀တၳဳ အတြဲမ်ားကို အေမက ဦးထားသၿဖင္႔ သူတို႔ ေမာင္ႏွမ ႏွစ္ေယာက္က အပိုင္း၂ ဒါမွမဟုတ္ အပိုင္း ၃ ကို စဖတ္ရေလ့ရွိသည္။ အေဖႏွင့္ အေမက ေက်ာင္းစာမဟုတ္ပဲ အၿခားစာအုပ္မ်ား အခ်ိန္ၾကာၿမင့္စြာ ဖတ္ၿခင္းကုိ သာမန္မွ် တားၿမစ္ေလ့ရွိၿပီး၊ အခ်စ္၀တၳဳဖတ္ၿခင္းကိုေတာ့ ေငါက္ငန္း၍ တားၿမစ္ေလသည္။

အေမ စာအုပ္မမွာေသာ ေန႔မ်ားဆိုလွ်င္ သူ ေနထိုင္ေသာ (သူက အဖိုးအဖြားႏွင္႔ အတူေန၍၊ သူ႔ညီမက အေမ အေဖ ႏွင့္ အတူေနသည္။) အဖိုးအဖြား ေၿခရင္းအိမ္ သည္ သူ႔အဖြား၏ ေမာင္ အိမ္ၿဖစ္သည္။ သူသည္မၾကာခဏ ဆိုသလို ၎ အိမ္႐ွိစာအုပ္စင္ကို ေမႊေႏွာက္ေလ႔ရွိေသာသူ သာၿဖစ္သည္။ ခင္ၿမင့္ၾကီး ၀တၳဳ (လယ္တီပ႑ိတ ဦးေမာင္ၾကီး)၊ သီဟေသနာပတိ (ပါရဂူ)၊ မဟာပါရာယန၀တၳဳ (ရွင္မဟာသီလ၀ံသ) တို႔သည္ ႐ြယ္တူ ကစားေဖာ္အငယ္မ်ား မ႐ွိသည္႔ေန႔တြင္ အပ်င္းေၿပကစားေသာ သက္ၾကီးကစားေဖာ္မ်ား ၿဖစ္ၾကသည္။ သူ ငွက္ပစ္ၿခင္း ငွက္ေထာင္ၿခင္းမ်ား ကိုေငါက္ငန္းတားၿမစ္တတ္ေသာ အဖိုးေလး ဦးခင္ေမာင္ (သူ႔အေခၚ ဘဘ) သည္ သူ႔စာအုပ္စင္ ကို ေမႊေႏွာက္လွန္ေလွာၿခင္းကို ဘာမွမေၿပာခဲ့သလို သူ႔၀မ္းကြဲအေဒၚမ်ားကလည္း လိုးလားၾကည္ၿဖဴခဲ့ေလသည္။

ပ်င္းရိဖြယ္ ေၿခာက္ေသြ႔ေသာ ေႏြေက်ာင္းပိတ္ရက္မ်ား၊ သစ္ရိပ္၀ါးရိပ္မ်ားတြင္ ႐ြာမွ ကာလသားမ်ား ၿပဳလုပ္ေလ႔ရွိေသာ ေဘာ္လီေဘာပြဲ ၊ ၾကက္ပဲြ မရွိေသာ ေန႔ရက္မ်ား၊ အေမ စာအုပ္မငွားၿဖစ္ေသာေန႔မ်ား ဆိုလွ်င္ သူ႔အတြက္ ရြယ္တူကစားေဖာ္ရွာရခက္ေလသည္။ ဒါဆိုရင္ေတာ့ အေမ ၀ယ္ယူထားေသာ ကလ်ာ ကဲ႔သို႔ေသာ မဂၢဇင္းအေဟာင္းမ်ား၊ ႐ုပ္ရွင္မဂၢဇင္း အေဟာင္းမ်ား သည္ အစ္မၾကီးမ်ားကဲ႔သို႔၎၊ ဓနမဂၢဇင္းမ်ား ႏြယ္နီမဂၢဇင္းမ်ားသည္ သူႏွင့္ မကၽြမ္း၀င္ေသးေသာ ကိစၥမ်ားကိုေၿပာၿပတတ္ေသာ အစ္ကိုၾကီးမ်ားကဲ႔သို႔၎၊ အေဖသိမ္းဆည္းထားခဲ့ေသာ မဟာဘုတ္၊ မုတ္ထုတ္ဆရာေတာ္ အဂၤ၀ိဇၨာ ဓါတ္က်မ္းမ်ား၊ ပုဂၢလပညတ္ အေၿခခံဓါတ္က်မ္း၊ ကိုင္႐ုိလကၡဏာစာအုပ္မ်ား သည္ ေရွးလြမ္းေမာဖြယ္ရာတို႔ကို အပ်င္းေၿပ၊ အလြမ္းေၿပၿပန္ေၿပာတတ္ေသာ ေရွးအဖိုးၾကီးမ်ားကဲ့သို႔၎၊ အိဇုမိယတတ္ဆုေရာေရး ကၽြန္ေတာ္ပါ၀င္ခဲ့ေသာ မီနာမီကီကန္း၊ ရဲေဘာ္သံုးက်ိပ္၊ ေသမင္းတမန္မီးရထားလမ္းေပၚ၀ယ္ (လင္းယုန္သစ္လြင္) တို႔သည္ စစ္ထြက္ရာမွ ၿပန္လာၿပီး ရဲစိတ္ရဲမာန္တက္ၾကြစြာ ေၿပာၿပတတ္ေသာ အစ္ကိုမ်ားကဲ့သို႔၎၊ အမ်ိဳးမ်ားေနသည္႔ ၿပည္ၿမိဳ႔ႏွင့္ ဆက္စပ္လ်က္ လြတ္လပ္ေရးၾကိဳးပမ္းသည္႔ေခတ္ ရန္ကုန္တကၠသိုလ္ေက်ာင္းသားဘ၀ကာလ ႐ႊင္ၿမဴးၿခင္းထက္ ခန္႔ထက္ေသာပညာတတ္အခ်စ္အေၾကာင္းကို ကာလအေၿခအေနႏွင့္ ယွဥ္တြဲခ်ယ္မွဳန္းထားေသာ ဗန္းေမာ္တင္ေအာင္ ၏ ၿမစ္ဧရာေပၚ၀ယ္ တို႔သည္ အစ္ကိုၾကီးမွ ညီငယ္ကို သူ႔အခ်စ္ဇာတ္လမ္းကို ေၿပာၿပေနသကဲ့သို႔၎ သူႏွင့္ လာကစားေလ့ရွိသည္။

အလယ္တန္းေက်ာင္းသားဘ၀တြင္ သိုင္း၀တၳဳမ်ားကို သေဘာက်လြန္း၍ လက္က အခ်ိန္ၾကာၿမင့္စြာ ကိုင္ဖတ္ရာ လက္မ်ားေတာင့္ေန၍ မၾကာခဏ ႏွိပ္နယ္ရသည္။ မိဘမ်ား၏ အဆူအေငါက္ကို ခံရင္း မၾကာခဏလည္း ခိုးဖတ္ေလ႔ရွိသည္။ မိဘမ်ားက ကစားဖို႔ခြင့္မၿပဳေသာ သူငယ္ခ်င္းႏွင့္ ခိုးကစားရ သကဲ႔သို႔ပင္။ Kodensha Company ထုတ္ကို ဘာသာၿပန္ထားေသာ သုတရတနာသိုက္ ဟုေခၚေသာ စာအုပ္ တြဲမ်ားသည္ သူ မၾကာခဏ ကစားေလ႔႐ွိေသာ ကစားေဖာ္ၿဖစ္သည္။ သခ်ၤာ၊ ယဥ္မ်ား၊ အင္းဆက္မ်ား၊ အပင္မ်ား၊ ေရေအာက္ကမၻာ၊ အာကာသ စသည္ ေရာင္စံုပံုမ်ားၿဖင့္ ေဖာ္ၿပထားလိုက္သည္မွာ သူအခုခ်ိန္ထိ ကစားရန္တမ္းတမိသည္။

မသိတတ္စ အ႐ြယ္၌ ရခဲ့ေသာ နမိုးနီးယားေရာဂါ ေၾကာင့္၎၊ မိဘမ်ား ေမးခဲ့ေသာ ေဗဒင္ဆရာ၏ ေရ၌ ဒုကၡေရာက္မည္ဆိုေသာ ေဟာေၿပာခ်က္ေၾကာင့္၎၊ မိုးရာသီ ေရၾကီးခ်ိန္တြင္ အၾကီးမ်ားပါမွ ေရကူးရသလို၊ မိုး႐ြာခ်ိန္တြင္လည္း မိနစ္ ၂၀ ခန္႔သာ မိုးေရထဲ ေဘာလံုးကန္ခြင့္ရခဲ့သည္။ သူ႔တြင္ေလးခြ ေကာင္းေကာင္းတစ္လက္ႏွင့္ ႐ြယ္တူဦးေလးတစ္ေယာက္ထံမွ သင္ယူရ႐ွိေသာ မွန္ေရာင္ထေအာင္ လံုးနည္းၿဖင့္လံုးထားေသာ ေလာက္စာလံုးေပါင္းေၿမာက္မ်ားစြာရွိေသာ္လည္း ငွက္တစ္ေကာင္မွ်ပင္ မရစဖူး ပါ။ သုတ္ကုိင္းၿဖင့္ငွက္ေထာင္နည္းမ်ား၊ ဘိၿဖင့္ ၾကြက္ေထာင္နည္းမ်ား၊ ၀ါးညွပ္ၿဖင့္ ၾကြက္တြင္း၀ (သို႔) ၾကြက္သြားလမ္းတြင္ ေထာင္နည္းမ်ားကို ႐ြယ္တူဦးေလး၀မ္းကြဲမ်ားထံမွ သင္ယူ၍ ကိုယ္တိုင္ေထာင္ခဲ့ ေသာ္လည္း သူ႔အရည္အခ်င္းသည္ ၾကြက္၊ ငွက္တို႔ အတြက္ ေလွာင္စရာပင္ၿဖစ္ခဲ့သည္။ ဖားသားၾကိဳက္တတ္ေသာ သူ႔အတြက္ မိုးဦးက် စားဖားကေလး မ်ားကို ကိုယ္တိုင္႐ုိက္၍ ခ်က္ရာတြင္ေတာ့ အဆင္ေၿပ ေတာ္ေသာသူ ၿဖစ္ခဲ့သည္။ ဘုန္းၾကီးေက်ာင္းမ်ားသို႔ မၾကာခဏ လိုက္ေလ့႐ွိၿခင္း ႏွင့္ ဘာသာေရးစာေပမ်ားကို မၾကာခဏ ဖတ္ၿဖစ္ေလ့ရွိၿခင္း ေၾကာင့္ေပေလာမသိ သူအလြန္ၾကိဳက္ေသာ ဖားသားစားရန္ ဖား႐ုိက္ၿပီးေနာက္ မၾကာခဏ မ႐ုိက္ေတာ့ရန္ ေတြးေတာမိေလ့ ရွိသည္။

သူဖခင္ စာသင္ေသာ မူလတန္းစာသင္ေက်ာင္းေလး နံေဘးရွိ ဘုန္းေတာ္ၾကီးေက်ာင္းမွ ဖခင္ မၾကာခဏ ငွားရမ္းလာေလ႔ရွိေသာ ၿမတ္မဂၤလာ၊ ၿမတ္စုမြန္၊ ဓမၼဗ်ဴဟာ ႏွစ္အစ မွ ႏွစ္ဆံုးထိ ေပါင္းခ်ဳပ္ထားေသာ ဘာသာေရးစာအုပ္မ်ားကလည္း ကေလးတေယာက္ အတြက္ နားလည္ႏုိင္ရန္ခက္ခဲေသာ ဘာသာေရးကို ပံုၿပင္သဖြယ္ ေၿပာၿပေလ့ရွိေသာ အဖြားတစ္ေယာက္ႏွယ္ပင္။

ကေလးအ႐ြယ္ လသာတိုင္း ပံုၿပင္ေၿပာတိုင္းကစားၿပီးေနာက္ နား႐ြက္ဖားဖားကို ေခါင္းအံုးအိပ္တတ္ပါသည္ ဆိုေသာ သဘက္ၾကီး အေၾကာင္းၾကားၿပီးေနာက္ အဖြားေနမေကာင္း၍ ခြဲအိပ္ေသာအခါ၌ ေတြးေတြးၿပီးေၾကာက္တတ္ခဲ႔ရာမွာ သရဲသဘက္မ်ား တကယ္ရွိမရွိ သိ္ခ်င္လာခဲ့သည္။ ႐ြာဦးေက်ာင္းတြင္ အဖြားအလိုက် ကိုရင္ ၀တ္ေသာအခါမွ ဘုရားရွင္ေဟာၾကားေသာ ေပတ၀တၳဳမ်ား ကို ဖတ္ဖူးခဲ့ရၿပီး လူ႔ဘံု၌ ေနထိုင္ၾကေသာ ၿပိတၱာ အမ်ိဳးမ်ိဳး အေၾကာင္းကို သနားစဖြယ္ ၿဖစ္ေၾကာင္း ေၾကာက္႐ြံ႔မွဳအစားထိုး၍ ဖခင္တစ္ေယာက္ ႏွင့္ ကစားခဲ့ရသလို ရဲရင္႔မွဳ ေပးခဲ့သလိုရွိခဲ့သည္။

အထက္တန္းေက်ာင္းသားဘ၀ ႏွင့္ ဂ်ီတီအုိင္ ေက်ာင္းသားဘ၀ ကိုၿပည္ၿမိဳ ႔ တြင္ၿဖတ္သန္းေနခဲ့စဥ္တြင္း ထူးဆန္းေသာၿမိဳ ႔ၿပအေတြ႔အၾကံဳအခ်ိဳ ႔ကို သင္ယူရင္း သူကစားၿဖစ္ခဲ႔ေသာ ၿမိဳ႔ၿပ ကစားေဖာ္တစ္ခ်ိဳ႔ကို နီးစပ္ရာ စာအုပ္ဆိုင္မ်ားမွ လြယ္လင့္တစ္ကူပင္ ရွာေဖြႏုိင္ခဲ့သည္မွာ တြတ္ပီကာတြန္းမ်ား ၀ိဇၨာကာတြန္းမ်ား ႏွင့္ သိုင္း၀တၳဳတစ္ခ်ိဳ႔ ၿဖစ္ခဲ့သည္။ စာၾကည့္တိုက္ မသြားႏုိင္ခဲ့ရေလာက္ေအာင္ပင္ ၿမိဳ႔ၿပအထူးအဆန္းေတြၾကား သူ လူးလားေပ်ာ္ၿဖစ္ ခဲ့သည္။ စာအုပ္မ်ားႏွင့္ ကစားခ်ိန္ထက္ အေၾကာ္ဆိုင္ ႏွင့္ လက္ဖက္ရွည္ဆုိင္ထိုင္ခ်ိန္ကပိုမ်ားေလသည္။ ငယ္ကစားေဖာ္ တို႔ႏွင့္ ညအိပ္ခ်ိန္တြင္သာ ကစားၿဖစ္ခဲ့သည္။ ထုိအခ်ိန္တြင္ ကစားရန္ စိတ္အထက္သန္ဆံုး အရာကား သိုင္းသင္ၿခင္းပင္ၿဖစ္သည္။ သိုင္းဆရာေပါမ်ားေသာ ၿပည္ ေခတၱရာၿမိဳ႔သစ္တြင္ သိုင္းသင္ဖို႔သာ သူစိတ္ထက္ သန္ခဲ့သလို ညစဥ္ ၿမန္မာ့သိုင္းေလ့က်င့္ၿခင္းၿဖင့္သာ အခ်ိန္ကုန္ခဲ့သၿဖင့္ သူ႔ကစားေဖာ္အသစ္မွာ သိုင္းေလ့က်င္႔ၿခင္းသာ ၿဖစ္ေပမည္။ အဂၤလိပ္ စကားေၿပာသင္းတန္းတက္သၿဖင္႔ ညစဥ္ အဘိဓါန္စာအုပ္လွန္၍ စကားလံုးအသစ္ရွာၿခင္းတြင္စိတ္၀င္စားခဲ့သၿဖင့္ အဘိဓါန္လွန္ၿခင္းသည္ သူ႔အတြက္ေနာက္ကစားနည္း အသစ္တစ္မ်ိဳးၿဖစ္သည္။ အားက်ခဲ႔ဘူးေသာ အိမ္နီးနားၿခင္း မ်ားကဲ့သို႔ လူစြန္႔စား၀တၳဳမ်ား ႏွင့္ ကစားရာမွ ရရွိလာေသာ ၀ါသနာမ်ားပင္ၿဖစ္သည္။

သူတစ္ေခါက္မွ် မေရာက္ခဲ့ဘူးေသာ ရန္ကုန္ၿမိဳ႔ ကို ေၿခာက္ႏွစ္ ခုႏွစ္ႏွစ္ခန္႔ က်င္လည္ခြင့္ရခဲ့လိမ့္မည္ဟု ေတြးမထားခဲ့ဖူးပါ။ ေရာက္ၿပီးခ်ိန္မွစ၍ အိမ္တစ္ေခါက္ၿပန္ရန္ လြန္စြာ ခက္ခဲေၾကာင္းလည္း မထင္ခဲ့ဖူးပါ။ ဒါေပမယ့္ ေရာက္ခဲ့ပါၿပီ။ တကၠသိုလ္ေက်ာင္းသားဘ၀ က်င္လည္ရင္း စိတ္ဖိစီးမွဳခံစားေနစဥ္တြင္း ဖတ္ၿဖစ္ခဲ့သည္႔ စာအုပ္မ်ားအနက္၊ ဆရာေဖၿမင့္ဘာသာၿပန္ စာအုပ္မ်ား ဆရာၿမသန္းတင္႔ဘာသာၿပန္ေသာ သားထံေပးစာမ်ား ကဲ့သို႔စာအုပ္မ်ား ပီမိုးနင္းစာအုပ္မ်ား ေရႊဥေဒါင္းစာအုပ္မ်ား မင္းသိခၤ စာအုပ္မ်ား က စိတ္ကို တြန္းအားေပး၍ ၾကီးပြားလိုစိတ္ကို ၿဖစ္ေစရင္း လုပ္ရန္တြန္႔ဆုတ္ ေႏွာင္႔ေႏွး ေစတတ္ေသာသူ႔စိတ္ကို ေၿဖေဖ်ာက္ေပးတတ္ေသာ သူငယ္ခ်င္း ကစားေဖာ္အသစ္မ်ားႏွယ္ပင္။

ဘ၀သည္ ကစားကြင္းတစ္ခုၿဖစ္လွ်င္ အၿမဲတမ္းကစားေဖာ္သည္ စာဖတ္ၿခင္းသာၿဖစ္သင္႔သည္ဟု သူကေတာ့ခံယူထားသည္။ အေတြ႔အၾကံဳ ေတြ၊ အေၾကာင္းအရာအသစ္ေတြ၊ စိတ္ကူးစိတ္သန္းေတြ အားလံုးကို ဒီကစားေဖာ္ထံမွ ေကာင္းစြာရယူႏုိင္သည္။ လူစြန္႔စားေတြအေၾကာင္း၊ စြန္႔ဦး တီထြင္သူေတြအေၾကာင္း၊ ယေန႔ ကမာၻမွာ ဘာေတြၿဖစ္ေနလဲ၊ မိမိကိုယ္ကို ဘယ္လို တည္ေဆာက္သင့္ သလဲ၊ ၾကီးပြားတိုးတက္ဖို႔ ဘယ္လိုမ်ိဳးၿပဳၿပင္ေနထိုင္သင့္သလဲ ဒီအေတြ႔အၾကံဳေတြလည္း သူက ေၿပာၿပလိမ့္အံုးမည္။ လူအ, လ်င္ သူငယ္ခ်င္းေကာင္းဖို႔လိုသည္။ ဒီေနရာမွာ သူကအေကာင္းဆံုး မိတ္ေဆြပင္ ၿဖစ္သည္။ ၿခံဳၾကားတြင္ရွိေသာ လူအား ဘံုဖ်ားသို႔စိတ္ကူးယဥ္ေစႏုိင္သည္။ စိတ္ကူးယဥ္ၿခင္းသည္ အၾကံအစည္၏ ပထမေၿခလွမ္း မဟုတ္တံုေလာ။